Mas Sardana Frank Massard Cava Brut Nature

“Vivir la vida!” hoor ik opeens op het plein waar ik zojuist ben aangekomen. Het plein staat helemaal vol met lachende en luidruchtig pratende mannen en vrouwen. Gekleed met dikke jassen, sjaals en mutsen en bijna iedereen heeft een glas in zijn ene hand en een robuuste grote fles cava in zijn andere hand. Hier wordt duidelijk feest gevierd. Het is koud en net als ik op het punt sta om een warm kroegje op te zoeken, krijg ik een tros met twaalf druiven in mijn handen gestopt. Van iemand anders krijg ik een glas met bubbels. Tien ogen zijn op dat moment op mij gericht.

Ik sta nog steeds met een tros druiven en een glas bubbels in mijn handen. De glas bubbels kan ik verklaren. Het is oudjaar en het is Spanje, dus Cava moet rijkelijk vloeien. Maar de druiven kan ik niet plaatsen. Net als ik op het punt sta om de tros de menigte in te gooien om mee te doen aan het feest gedruis, wordt mijn arm tegen gehouden. “¡Espera”, wat ik meen te herkennen als wacht! Ik houd de tros nog even in mijn hand en besluit dan maar een slok Cava te nemen. Wow, dit is lekker en neem snel nog een slok en tot mijn vreugde wordt het glas snel weer aangevuld. Maar wat moet ik nou met die druiven?

Net als ik besluit om verderop te kijken, zie ik dat het bijna twaalf uur is en dus bijna nieuwjaar. En dan opeens.. Op het plein wordt het opeens doodstil. De stilte wordt verbroken door een klokslag van de kerk. Massaal zie ik iedereen een druif in de mond stoppen, niet veel later na de tweede klokslag de volgende druif. Bij de derde klokslag stop ook in een druif in mijn mond. Na twaalf klokslagen zijn alle druiven op! Happy new year! Vervolgt door een regendouche van Cava.